TRANSLATE (SOCIETY)
CC De Ververij / Ronse (2 februari – 4 maart)
Peter Puype / Daniël Dewaele
De tentoonstelling confronteert de kijker met werken die betrekking hebben op contestatie, hooliganisme, frustratie, manipulatie, onvrede…
In hun werk benaderen beide kunstenaars deze maatschappelijke problemen bepaald niet op een ludieke manier (waardoor het protest zou worden afgevlakt, als grappig ervaren en aldus als “kunst” gelezen), maar houden ze er aan de onderwerpen duidelijk te benaderen, het protest afleesbaar te maken zonder daarom eenduidig en/of pamflettair te zijn.
Ongemak is wat de werken heeft gegenereerd: zowel wat maatschappelijke en ideologische fenomenen als evoluties in de wereld van de kunst betreft. Ongemak omtrent het toenemend liberalisme dat bepaalde kunstenaars in de schijnwerpers plaatst en andere de aandacht ontneemt. Een neoliberalisme dat zich weerspiegelt in het kunstenaarschap waarin succes getoetst wordt aan geldelijk gewin en statussymbool. In het discours van deze categorie kunstenaars valt amper kritiek te bespeuren. Ze zijn veeleer vertolkers van de gangbare codes die naar dit succes moeten leiden: de hogere treden van de maatschappelijke ladder en de egocentrische positie van de selfmade man. Alle pogingen die in de Romantiek ontstonden om de kunst te onttrekken aan de macht blijven dode letter. Kunst betekent voor velen nog altijd de verheerlijking van de macht. Wiens brood men eet diens woord men spreekt.
Het werk van Dewaele en Puype gaat tegen deze stroming in.
Peter Puype maakt installaties en neemt heilige huisjes op de korrel. Soms zelfs door die letterlijk na te bouwen en te vernietigen. Of te laten vernietigen… Zijn beeldtaal is direct en trashy. Soms chaotisch en sterk verwant aan zijn eigen ervaringen en positie binnen het maatschappelijke veld. Voor de tentoonstelling TRANSLATE ontwierp hij 10 affiches die handelen over manipulatie, kwaadheid en verzet, straf en destabilisering. Daarnaast toont hij ook nog 4 video’s met “geweld” en “macht” als thema.
Dewaele’s werk is afstandelijker. Hij legt protesten vast. Of tenminste, tekens van protesten. Zo begon hij in 2005 met het fotograferen van zwarte vlaggen die her en der in het straatbeeld en in landschappelijke omgevingen opduiken. Zijn betrokkenheid bestaat erin die zaken onder de aandacht te brengen. In TRANSLATE toont hij dit vlaggenwerk of beter deze “Tekens van Onvrede”.
In het foyer presenteert hij op tafels een groot aantal taalinterventies in kranten en tijdschriften.
Dewaele’s oeuvre, dat uitgebreide fotoreeksen, teksten, video’s, documenten en interventies in het publiek domein bevat, ontwikkelde zich in de jaren zeventig. Het leunt aan bij het conceptualisme en de daaraan gerelateerde wetenschappelijke attitude. Puype is vormelijk vrijer, expressiever en agressiever. Deze twee posities vullen elkaar aan.
Wat beiden gemeen hebben is dat ze elk op hun authentieke manier de signalen vertalen die zich in de samenleving manifesteren.
De tentoonstelling TRANSLATE streeft dan ook een waarachtige dialoog na tussen twee oeuvres van twee geëngageerde kunstenaars van een verschillende generatie.
PETER PUYPE 