VIDEO DEHUMANIZATION:
http://www.youtube.com/watch?v=OWev5Dr_4Ek
Performance: Your Country Ain’t Your Blood / Part 5: DEHUMANIZATION
22 april – 15h – Wetteren
Deze slideshow vereist JavaScript.
foto’s: Guide Van Elsen
Your Country Ain’t Your Blood: deel 1 – 5
Deel 1: Karosta – Latvia 2005 – video
Deel 2: Tallinn – Estland 2006: Culture Factory
Deel 3: Antwerpen – België 2007: Untitled Gallery
Deel 4: Gent – België 2007: Try Out Festival
Deel 5: Wetteren – België 2012: Touché – Aangeraakt
YCAYB is een verwijzing naar de manipulaties die gepaard gaan met de bewustmaking van nationaliteit en authenticiteit van bevolkingsgroepen.
Deel 1:
De basis van deze reeks werken en performances is gevormd in 2005 tijdens de eerste residentie van Puype in Letland. Daar verbleef hij in een ex Soviet Oorlogshaven: Karosta. Hij verbleef er tussen een bevolkingsgroep van uitsluitend Russische origine. Zowel Estland, Europa als Rusland weigert deze mensen een identiteitskaart te geven.
Deel 2 en 3:
In Tallinn was Puype te gast in de Cultuur Fabriek. Daar werd het werk YCAYB gevormd. Het werk bestond uit drie scheitrechters (gevonden in de leegstaande fabriek) die gevuld werden met bloed.
https://peterpuype.wordpress.com/2010/02/19/tallinn-2005-your-country-aint-your-blood/
Dit werk werd het volgende jaar in Antwerpen uitgebreid. Er werd een combinatie gemaakt van een video die gemaakt werd in Karosta, het uitkappen van de titel uit de muurpleister en een muzikale performance op twee elektrische basgitaren.
https://peterpuype.wordpress.com/2010/02/19/untitled-gallery-antwerpen-2007/
Deel 4:
Op het Try Out Festival werd er een reflectie gelegd naar de verschillende bevolkingsgroepen in België. Daar werden Arabische tekens en namen in bloed op de muur geschreven rondom de Belgische vlag.
Deel 5: DEHUMANIZATION (ontmenselijking)
In deze performance geeft Puype het publiek terug een belangrijke rol. Alles is één groot opgezet gebeuren: het publiek, de ingang, de tribune, de spotlights, de arena, het glas, de billes, het bloed, het wapen, de camera’s en de performer. Puype kruipt in de huid van een niets ontziende beul. Het publiek krijgt de kans om dit te aanschouwen. Het in scène brengen, het theater, is een mechanisme dat ervoor zorgt dat het publiek een psychische afstand kan nemen van het gebeuren. Dit mechanisme rationaliseert, sust, ontkent of vermijdt de verantwoordelijkheid en schuld van de dader ten aanzien van zijn gewelddadige gedragingen.
De kunstenaar verwijst met deze performance naar de legitimerende principes of ideologieën die de menselijke vernietiging rechtvaardigen.
PETER PUYPE 